Yenilebilir Bitki Bahçesi Nedir?
Yenilebilir bitkiler, son zamanlarda fonksiyonel bitki kavramı çerçevesinde yeni bir değer olarak değerlendirilmektedir. Kentleşme sonucu, doğal alanların zamanla insanoğlunun birçok açıdan olumsuz bir biçimde etkilenmesine neden olmuştur.
Bu olumsuzlukları ortadan kaldırmak için insanoğlu, doğal kaynakları kullanmasını yeniden, hem de kentsel yaşam alanlarında yaşanmış olduğu çevresel etkilerle birlikte değerlendirmeye başlamıştır.
Yenilebilir peyzaj tasarımında örnek yerleşimlerde, insanlar yerine meyve veren ağaçlar, sebzeler ve aromatik bitkilerle alanlar şekillendirilmektedir. Günümüzde yenilebilir bahçe tasarımları daha çevreci bir yaklaşımı temsil etmektedir.

Nasıl Ortaya Çıkmıştır?
Yenilebilir peyzajın kökeni sanıldığı kadar yakın bir tarihe değil; eski Mısır ve Babil bahçelerinde bu tekniğin izleri görülmektedir.
Hatta daha da derine inersek, 10. yüzyılda “Benedictine Rahiplerinin” lise bahçelerinde bostan tarzında ekim yaptığı bilgisine ulaşılmıştır.
En eski zamanlarda yapılan bu çalışmalarda sadece deneme amaçlı çalışmalar da yer almıştır.
Biraz daha yakın tarihe bakacak olursak, “Potager” yani mutfak bahçesi olarak adlandırılan mutfak sebze bahçelerinin kurulmaya başlandığını görmekteyiz.
Burada çalı, sebze yetiştiriciliğini daha büyük boyutlara taşıyarak geniş sebze bahçeleri tasarlanmaya başlanmıştır.
1970’li yıllara gelindiğinde, artık sebze ve meyve yüklü bahçelerin sayısı fazlasıyla artmış, herkes kendi meyve ve sebzesini yetiştirerek hem maddi tasarruf sağlamaya başlamış hem de sera gazı salınımına etki de bulunmuştur.
1980’li yıllarda peyzaj tasarımcısı olan Robert Kourik, estetik tasarım ile yenilebilir mahsul üretimini birleştiren “Yenilebilir Peyzaj” kavramını ilk kullanan kişi olmuştur.
1982 yılında Rosalind Creasy, The Complete Book of Edible Landscaping adlı yayınıyla yazısı ile terimi peyzaj dünyasına kazandırmıştır.